De zoektocht naar de juiste manier om om te gaan met de digitale vloedgolf van informatie en beelden, de verandering in de relatie tussen mensen en technologie en de daarmee samenhangende trend naar voortschrijdende depersonalisatie zijn onderwerpen die vandaag de dag veel besproken worden. Het zijn echter slechts vermeende fenomenen van onze tijd. In zijn artistieke werk en met zijn experimentele gebruik van nieuwe media liep de avant-gardekunstenaar en Bauhausleraar László Moholy-Nagy (1895-1946) vooruit op de huidige discussies; al in de jaren 1920 was hij ervan overtuigd dat mensen ondersteuning nodig hadden om te kunnen omgaan met zintuiglijke overprikkeling in een steeds meer vertechnologiseerde en - hier blijkt Moholy-Nagy's vooruitziende blik bijna profetisch - gedigitaliseerde omgeving. 

In deze bundel onderzoekt Oliver A.I. Botar de methoden waarmee Moholy-Nagy in zijn werk omging met technologie en onderzoekt hij de vraag in hoeverre hij moet worden beschouwd als een pionier van het digitale. Het volume heeft ook als doel jongere lezers kennis te laten maken met deze baanbrekende figuur en de relevantie van Moholy-Nagy's werk voor hedendaagse artistieke creatie te benadrukken.

Auteur(s): Oliver Botar

Uitgegeven door Bauhaus Archiv/Museum für Gestaltung, Plug In Museum voor Hedendaagse Kunst

21 × 29,7 cm, 8 ¼ × 11 ¾ in

192 pagina's, 415 illustraties

gebonden