Dit boek vertelt voor het eerst het verhaal van de universiteit vanuit het gezichtspunt van de persoonlijkheden die haar bevolkten en zich met haar ideeën bezighielden - haar stichters, studenten en docenten, bezoekers, fans en critici. Het vertelt over de hoop en de visies van de betrokkenen, over hoe het fascisme de mensen van die tijd heeft gevormd, en over de moeilijkheden om hun ideeën in het dagelijks leven uit te voeren. 

In 1953 richtte Inge Scholl samen met de grafisch ontwerper Otl Aicher en de Bauhaus-student Max Bill de Hogeschool voor Vormgeving Ulm (HfG) op. Daarbij baseerden zij zich op de ideeën van de broers Hans en Sophie Scholl, die door de nationaal-socialisten werden vermoord, en op de idealen van het Bauhaus, dat in 1933 werd gesloten. 

In de HfG kwamen mensen bijeen die iets nieuws wilden beginnen, iets eigens na het fascisme, die samen droomden van een leven in vrijheid en met een democratische basisorde. Zij zagen een verstandige en goede inrichting van de omgeving als een middel om de idealen van de moderniteit te verwezenlijken. Sinds 1953 heeft de Hogeschool Ulm zich ontwikkeld tot een internationaal belangrijk opleidingscentrum voor industrieel design. Het gaf impulsen voor de inrichting van onze omgeving die ook vandaag nog doorwerken. 

Christiane Wachsmann is journalist, architect en cultuurwetenschapper. Na een leertijd als timmerman studeerde zij architectuur en design aan de Staatsacademie voor Schone Kunsten in Stuttgart, werkte vervolgens als stagiaire bij een dagblad en nam van 1989 tot 1997 de ontwikkeling en het beheer van het archief van de Universiteit voor Kunst en Design in Ulm op zich. Tegenwoordig werkt zij daar als curator en publiceert zij regelmatig over het HfG en onze alledaagse cultuur, die door de industrialisatie is gevormd.

Details:

14 x 21 cm

256 pagina's 40 illustraties

Hardcover