İşlevsellikle eşleştirilmiş güzellik hissi. Bu kombinasyon, birçok Marcel Breuer tasarımının, özellikle D4'ün (eski adıyla B4) ayırt edici özelliğidir. Kayışlı katlanabilir çelik borulu şezlong 1926/27'de yaratıldı ve Breuer'in ilk çelik boru kataloğunda gemiler ve spor alanları ile teraslar, yazlıklar, bahçeler ve bahçe kafeleri için "özellikle uygun" olarak ilan edildi. Bu sportif, havadar ambiyans tasarımın içine işlemiş ve D4 bugün hala hafif ve esnek görünüyor.

Bu, fonksiyonel tasarımı ön plana çıkaran modern çağa somut bir adımdır. D4'ün Tecta'daki tarihi 1970'lerin ortalarında başladı. Axel Bruchhäuser araştırma yaparken Breuer'in ilk tasarımlarına rastladı ve tasarımcıyla bağlantı kurmaya çalıştı. Ona katlanır sandalyenin koşuculu versiyondan çok daha güzel olduğunu ve sadece üretilmesi gerektiğini söyledi. Breuer, tasarımının keşfedilmesinden memnundu ve şöyle cevap verdi: "Bu sandalyenin yüzeyini yenilemek eski, unutulmuş bir rüya gibi." Bu sandalyeyi, dört ayaklı Wassily sandalyesiyle başlayan, Junkers Uçak Fabrikası'nın koşucuların eklenmesiyle devam eden ve sonunda katlanır sandalyede son bulan genetik-yapıcı bir gelişmenin sonucu olarak gördü.

Daha fazla geliştirme mümkün olmayana kadar geliştirildi. Temellerine indirgenen minimalizmi, katlanabilmesi, istiflenebilmesi ve kolayca taşınabilmesi açısından hareket motifini bünyesinde barındırıyor. Çelik borunun daha ekonomik kullanımı ve yan koltuk kayışlarının ortadan kaldırılması nedeniyle, bakıcıya çok daha fazla konfor sağlarken daha az malzeme tüketmiştir.

1980'de D4, New York Modern Sanat Müzesi'nin kalıcı koleksiyonuna eklendi. Peter Keler'in at kılı kumaşına sahip ilk koltuğun benzersiz bir örneği, Lauenförde'deki Konsol Sandalye Müzesi'nin kalıcı koleksiyonunda bulunuyor. Bu versiyon, minimum malzeme kullanan havadar bir yapıdır.

İnşaatın ve detayın mükemmelliği. Tabii ki, Bauhaus ustası Marcel Breuer ile ilişkilendirdiğimiz ilk şey bir malzemedir: çelik boru. Ve bir ilke: Modern mobilya tasarımını ateşleyen konsol sandalye. “İnsanlık, yüzen koltuğun özgürlüğünün tadını çıkarmak için katı oturmanın iplerinden kurtuldu. Konsol sandalye, zamanının bir simgesiydi. ” Ancak bu, Marcel Lajos (“Lajkó”) Breuer'in (1902-1981) hakkını gerçekten vermiyor. Gerçekte peşinde olduğu şey nesnelerin özünü araştırmaktı: Bugün modern bir mobilya parçası ne yapmalı, ne yapabilir, Bauhaus sorusuydu.

1925'te Breuer, Dessau'daki mobilya atölyesinin "küçük usta" olarak başkanı oldu. Bir yıl önce, çağdaş mobilya tanımını zaten kabul etmişti. Ayrıntılara büyük önem vermesine rağmen, Breuer düşünmenin kesinliğini biçimsel yönlere tercih etti. Felsefesini özetleyen bir denemede, “Biçim ve kullanımda sadelik ve cömertlikle birlikte ve bunların aksine, yapım ve detayın mükemmelliği var” diye yazdı.

Mobilya tasarımı için boru çeliği popüler hale getirmedeki rolü, eşit derecede hafif ve esnek çözümler talep ederek hayatımızın ne kadar dinamik hale geldiğini ilk fark edenlerden biri olmasından kaynaklanıyor olabilir. Bisiklet tutkunu, yeni bir zamanın ruhu için mimari, endüstri ve tasarımdaki en son trendleri de benimsedi. Breuer, “Modern mekansal unsurların özelliklerini elde etmek için bu mobilya parçaları için özellikle metali seçtim” dedi. "Rahat bir koltuğun ağır döşemesi, sıkıca gerilmiş kumaş yüzeyler ve birkaç hafif, yaylı silindirik braket ile değiştirildi."

Ek olarak, yapı artık gizli değildi, ancak yanıp sönen krom tasarımın görünür bir parçası haline geldi. Konsol sandalyeler cıvatalı, kaynak yapılmamış, işlevler üst üste dizilmiş ve renk kodluydu. Sonuç, kaydileştirilmiş yüzer bir görünüm ve yeni bir uzay ruhuydu. Konsol sandalye, bin yıllık sert taht benzeri oturma modelinden kurtuluş anlamına geliyordu. İşlevsel, kinetik ve yapıcı karşı ilkenin uygulanmasıydı. Modern çağın şafağı olan bu kinetik çizgi, bugün hala genç Bauhaus tasarımcılarına kadar izlenebilir.